Boskie Chinkali!

Kiedy kilka dni temu sympatyczna kelnerka warszawskiej restauracji Mała Gruzja > http://www.mala-gruzja.pl, stawiając przede mną porcję parujących pierożków Chinkali, zapytała; czy wiem jak się je spożywa. Odpowiedziałem, że wiem. Niestety wkrótce okazało się, że moja wiedza była niewystarczająca.

Po otrzymaniu gruzińskiego dania odczekałem chwilkę, aby nieco ostygły i chwytając pierożka za końcówkę – tak zwanej sakiewki, odgryzłem kawałek, starając się wypić ze środka rosołek, zanim zacznę pochłaniać znajdujące się wewnątrz mięso. Ale robiłem to bardzo niezdarnie, gdyż po chwili poczułem jak rosół ścieka po moim przedramieniu, skapując z łokcia na nowiutkie Mustangi. Następnie odbija się od materiału spodni i kapiąc na podłogę tworzy pod stołem niewielką kałużę.

Najwyraźniej robiłem coś nie tak! Ale na refleksje było odrobinę za późno, lecz wystarczająco wcześnie, żeby pozostałe chinkali zjeść bez robienia w lokalu tak zwanego bydła. W końcu chciałem z Żoną tutaj jeszcze posiedzieć przy innych potrawach oraz znakomitym gruzińskim winie. A także zajrzeć do restauracji podczas kolejnej wizyty w Warszawie.

Chinkali to danie kuchni kaukaskiej, szczególnie popularne w Gruzji. Są to duże pierogi w formie sakiewki wypełnione mielonym mięsem wołowym lub baranim oraz wytworzonym z niego rosołem. Ale na naszym rynku nie trzeba uganiać się za jagnięciną, korzystając z dostępnego u nas mięsa i też będzie dobrze – zerknijcie na materiał z kanału YT Tomasza Strzelczyka – Oddaszfartucha.

Chinkali należy je jeść rękami, aby po nadgryzieniu wypić rosołek wytworzony w procesie przygotowania potrawy. Pierożki można serwować z gęstą śmietaną lub ostrą wschodnią musztardą, ale mnie smakują bez dodatków. To prosta potrawa. Ciasto, mielone mięso oraz bulion powstający z niego podczas gotowania. Gorąco polecam.

Oldboy65